Shows Watch & listen Biography store

songs

De frou oan it finster

Nea giet de poarte iepen. Te heech foar har it finster
Om mear te sjen fan d´ ierde as in fiere dize:
It wetter, yn blauwe bôgen, omearmet it bosk en glinstert
Mei reeën dy´t rank en fûgels dy´t read út grien ferrize.

Fan it libben kin sy neat beskriuwe,
Mar moai moat it wêze, want fjoerich baarnt der in begearen;
In langstme om earmen te fielen en lippen te priuwen.
Har tútsjen fynt neat as d´eigen skouder: rûn en koel en tear.

Lyrics: J.J. Slauerhoff // Music: Custódio Castelo Frisian translation: Nynke Laverman

Sielesâlt

Sielesâlt, 2004

Vertaling

De vrouw aan het venster (original)

Nooit opent zich de poort. ’t Raam is zo hoog
Dat zij eerst de aarde ziet in wijde verte:
De stroom omarmt het bosch in blauwen boog;
Door ’t groen gaan rode vogels, ranke herten.

Niets weet zij van het levensspel daartusschen;
Maar het moet schoon zijn, want zij mist het zeer.
Zij wil omhelzen, vindt niets om te kussen
Dan de eigen schouder, rond en koel en teer.

Beammen-yn-wetter.jpg
Update cookies preferences